Bir dede bana, "Sosyal medyadaki o küçük kız benim kayıp torunum mu?" diye sorduğunda, neden kayıp göçmenler veritabanı oluşturdum?

Kayıplar. Eşlerini, annelerini, babalarını, çocuklarını, kız ve erkek kardeşlerini geride bırakarak, göçlerinin ve kaderlerinin izlerini umutsuzca aradıktan sonra, onlardan haber yok. Yıllar önce, Suriye tarafından, İtalya'ya yaptığı umutsuz bir deniz yolculuğunda tüm ailesini kaybeden bir büyükbabaya, hayatta kalan torunu olduğunu umduğu kişiyi bulmasına yardım etmem için aranmıştım. Oğlunun ve ailesinin muhtemelen denizde kaybolduğu haberini aldıktan aylar sonra, sosyal medyada, kurtarma operasyonu gerçekleştiren gemiden yaya olarak inen, perişan ve fiziksel olarak bitkin küçük bir kızın yalnız başına çekilmiş fotoğrafını gördü.

Kurtarılanlar arasında, babası, annesi ve erkek kardeşiyle Suriye'den ayrılan torununa tıpatıp benzeyen o küçük kız da vardı. Bana neden benimle iletişime geçtiklerini söylediler. Yaşayan kızın torunu olup olmadığını belirlemede büyükbabaya yardım etmemi istediler. Elimde sadece iki fotoğraf vardı: Biri, şüphesiz Suriye'de tatildeyken, şık giyimli ve ciddi bir yüz ifadesiyle çekilmiş torunun fotoğrafıydı; ikincisi ise numarasını tutarak tek başına küçük kızın fotoğrafıydı. Aylar sonra, göç alanında çalışan büyük bir kuruluşun paha biçilmez ve vazgeçilmez yardımıyla, büyükbabaya, ne yazık ki hâlâ hayatta olan küçük kızın kayıp torunu olmadığı haberini vermek zorunda kaldık. Denizde miydi? Ailesiyle birlikte boğulmuş muydu? Ebeveynlerinden farklı bir iskelede miydi? Hiç gemiye binmemiş miydi? Sevdiklerinin varıp varmadıklarını bile bilmeden ayrılışını izleyenleri sonsuza dek hangi azap rahatsız edecektir? O zaman kararımı verdim ve unutmamak için iki fotoğrafı da saklıyorum.

Peki denizde kaybolanların kimliği kimin umurunda? Kaç boğulmuş cesedin adı ve soyadı var? Kaçının kimliğini ve mezar yerini öğrenebileceğiz? Kaç aileye sevdiklerinin yasını tutma fırsatı vereceğiz? Hatta dul veya yetim olarak tanınmalarına izin vereceğiz? Göçmen avlarının, geri itmelerin ve hapsetmelerin yaşandığı bu acımasız zamanlarda, insanlığın barbarlığının hüküm sürdüğü bu günlerde, Avrupa Konseyi yakın zamanda devletleri kayıpların akıbetine ışık tutmak için her türlü yolu kullanmaya, kayıp kişilerin aranması ve cesetlerin kimliklerinin belirlenmesi konusunda daha az tutarsız mevzuatlar için birlikte çalışmaya çağıran bir karar aldı. Nisan ayı sonunda Strazburg , "Kayıp göçmen vakalarını önlemek ve yönetmek için etkili kamu politikaları tasarlayın" konulu büyük bir parlamento konferansına ev sahipliği yaptı.

Gela Başsavcısı Salvatore Vella, bu bağlamda, Adli Polis veya Avrupa yargı makamlarıyla iş birliği içinde ve göçmenlerin menşe ülkelerinde faaliyet gösteren diplomatik makamlar ve STK'larla istişare ederek, kayıp kişilerin cesetlerini aramak, teşhis etmek ve iade etmek için çalışacak bir Avrupa kurumu tarafından yönetilen ve yönetilen bir veritabanı önerdi. İtalyan Parlamentosu bu öneriyi ilerletmeye çağrıldı ve davet, bunun siyasi görüşe bakılmaksızın yapılması yönünde . "İnsan onuru, yaşamda ve ölümde tüm insanlar için güvence altına alınmalıdır" ( Karar 2569/2024 ). Sofokles'in kahramanı Antigone'nin de anladığı gibi, hepimiz bu görevi yerine getirmeye çağrılıyoruz. Ancak tehlikede olan yalnızca bireysel vicdan, dayanışma kültürü ve pietas değil. Aynı zamanda Avrupa'yı besleyen değerler ve hukuk kültürü de söz konusu.

İTİBAREN

Sandra Zampa